Aldıkların, verdiklerinden daha fazlaydı.
Canım yandı, içim acıdı, bütün bir çocukluğumu geçirdiğim insanlar, sonsuzluğa uzandı. Yukarıdan bakıp gülüyorlar artık bana...
Yaşayabileceğim en kötü anları bu yılda yaşadım ben. Çok güzel anlar da vardı, Erasmus'u kazandığımı öğrendiğim an gibi. Ama çok değil sadece 1 ay sonra çocukluğumu, nenemi kaybettim. O gün silindi her şey. Arayıp bana ya da Fener'e dua etmesini isteyeceğim, çocukken olduğu gibi saçımı annem çok acıtıyor sen tara diyebileceğim insan yoktu artık. Ve ben sadece bir gün önce elini öpüp veda etmiştim ona, bir gün önce dizinin dibindeydim. Haziran'da görüşürüz nenecim demiştim. Olmadı... Sonra bir de "insan gibi öğretmenlik" nedir öğrendiğim Mithat Amca vardı, o da gitti...
Bugün oturdum, kafamı meşgul tutabilmek için her şeyi yaptım. Belge işleri olsun, yemek yemek olsun, markete gitmek olsun ne kadar gereksiz iş varsa tuttum bir ucundan. Hep elime iş olsun da yazmak aklıma gelmesin diye. Haftalardır yapıyordum bunu zaten, ajandamın Aralık ayı neredeyse bomboş mesela. Öyle ilginç öyle tanınmaz günler geçiriyorum ki... Defterlerim bomboş, çünkü kalbim değil kafam dolu. Bugün buralara da uğramayacaktım; ama ne yapıp ne ettiysem hiçbir şekilde kendimi bütün bir yılı düşünmekten alıkoyamadım. Anlayacağınız klişenin dibine ben de vurdum. Alışkanlık işte, ne olacak. Boyuna dipler. Neyse, ne diyordum? 365 gün, 12 ay, 52 hafta vs. Rakamlar işte. Ruhsuzluk, tekdüzelik. Tekdüze bir yıl olmamış evet benimki, ama fazlasıyla kalp kırıcı bi yıl oldu.
Akmıyor değil mi yazı, ben de fark ettim. Gelmiyor çünkü içimden devam ettirmek. Boyuna bi burukluk, yakınma, acı, şikayet. Hem bugün bilinç akışı falan da yok, ya da hiçbir şey olmuyor da demiyorum. Bu yılın bi an önce bitmesini istiyorum sadece. Hayatımda ilk defa yaşadığım bir zaman diliminden böyle nefret ediyorum, ona karşı böylesi kin tutuyorum. Kin tutmak ya da nefret etmek biz hayalperestlere göre değil evet; ama canım yanıyor. Özlüyorum. Bi insanı gelmeyeceğini bile bile özlemek çok fena. Hayatın meşguliyetine kapılıp onu unutmak ise daha beter... Akmıyor tamam, söylenmeyin içinizden. Bitiriyorum. Havada kalsın bu da böyle.
Fazla Ebenezer Scrooge kılıklıyım bugün.
